Soms lees je van die mooie verhalen die je gewoon moet delen. In de krant van afgelopen zaterdag stond het volgende:
Een student ontmoet een docent en vraagt: “Herkent u mij nog?” Waarop de docent antwoordt: “Sorry, nee.” De student: “Ik was een van uw studenten.” De docent: “Oh werkelijk? Wat doe je nu?” Ex-student: “Ik ben docent.” De docent: “docent? Zoals ik?” De ex-student: “Inderdaad. En het is dankzij u dat ik docent ben geworden. U was mijn inspirator.” De docent verrast: “Werkelijk? Wat heeft jou daartoe doen besluiten?”
De student: “Op een dag kwam een vriend van mij naar college met een spiksplinternieuw en prachtig horloge. Zo een wilde ik hebben. Dus stal ik het uit zijn jas. Al gauw kwam de medestudent erachter dat zijn horloge was verdwenen. Hij vertelde dat aan u. U onderbrak de les en zei: ‘Iemand heeft vandaag in deze klas een horloge van iemand anders gestolen’. Maar ik gaf het niet terug want ik wilde niet dat bekend zou worden dat ik het had. U deed de deur op slot, vroeg iedereen te gaan staan en zei dat u onze zakken zou nagaan tot het horloge gevonden was. Maar eerst vroeg u ons om onze ogen te sluiten zodat niemand zou weten wie het had weggenomen. We deden allemaal onze ogen dicht, u gang van zak naar zak en vond het horloge bij mij. Maar daar stopte u niet. U ging ieders zakken na en zei vervolgens: jullie kunnen je ogen weer openen, het horloge is gevonden. U hebt nooit gezegd wie het had gestolen. U hebt me sindsdien ook nooit anders behandeld. U beschermde mij. Het was het meest confronterende moment in mijn leven. Maar het was ook de dag dat u mij redde. U toonde mij wat het betekent iemand met compassie te corrigeren in plaats van met schande te overladen. Van die dag af aan wilde ik zijn zoals u. Ik wilde docent worden. Herinnert u zich die dag nog?” Docent: “Ik herinner me het gestolen horloge en ik herinner me het zoeken daarnaar. Maar ik herinner me jou niet. Omdat ook ik mijn ogen had gesloten.”
Ik vind het een inspirerend verhaal en als beginnend leidinggevende kun je hier belangrijke lessen uit halen over leiderschap, integriteit en menselijkheid.
Corrigeren doe je met compassie in plaats van met vernedering
De docent koos ervoor om de student niet publiekelijk te schande te maken, maar wel verantwoordelijkheid te nemen om het juiste te doen — het horloge terugvinden — zonder iemand te beschadigen.
Corrigeer dus gedrag zonder mensen te breken. Richt je op het herstellen van vertrouwen, niet op het straffen om te straffen. Kies voor een aanpak die het gedrag aanpakt en niet de persoon veroordeelt.
Maak bewuste keuzes in leiderschap
De docent heeft de situatie discreet opgelost. Zelfs hij wist na afloop niet meer wie het had gedaan, omdat hij zijn eigen ogen gesloten hield. Dat is een bewuste keuze geweest: om zichzelf niet boven de ander te plaatsen.
Als leidinggevende hoef je niet alles te weten of te onthouden om goed te kunnen leiden. Laat je ego niet in de weg zitten van discretie of medemenselijkheid. Vertrouw erop dat mensen kunnen veranderen, vooral als je hen de ruimte daartoe geeft.
Kleine daden met een grote impact
Wat voor de docent misschien een eenmalige keuze was, veranderde het leven van een ander. Hij inspireerde, zonder het zelf te weten.
Onderschat dus nooit de impact van hoe je met mensen omgaat. Soms zijn jouw daden voor een ander een keerpunt.
Als leider ben je altijd een voorbeeld, ook als je dat niet doorhebt.
Mensen onthouden hoe je ze laat voelen
De student werd niet herinnerd aan een fout, maar aan de manier waarop hij geholpen werd om er beter uit te komen. Dat gevoel veranderde zijn leven.
Medewerkers zullen zich vooral herinneren hoe je met hen omging. Daarom is empathie, eerlijkheid en vertrouwen zo belangrijk in je rol als leidinggevende.
Wat kun jij hiervan leren in je rol als leidinggevende?
Ben jij nieuw in je rol als leidinggevende en wil je graag groeien in je ontwikkeling. Dan is mijn boek een aanrader om te lezen én met de opdrachten aan de slag te gaan.
Geef een reactie